Vrijdag nam Greet Delrue (61) afscheid als leerkracht van het vijfde leerjaar in vbs Spes Nostra in de Schoolstraat in Heule.

Greet is een echte Heulenaar maar woont nu met haar man in Izegem. “Van thuis uit kreeg ik de stimulans mee om in het onderwijs te stappen. Mijn vader gaf les in het middelbaar in Spes Nostra. Toen ik hem werkjes zag verbeteren verlangde ik echt om dat ook te mogen doen. Vooral ook juf Ria van het derde leerjaar zorgde ervoor dat ik de smaak voor het onderwijs helemààl te pakken kreeg.”

Thuis speelde Greet als kind al juf. “De kussens en mijn poppen waren de kinderen van mijn klas. Ik deed de juffrouw na en iedereen moest in een rijtje staan met de armen gekruist. De kussens werden recht in de zetel geplaatst: iedereen moest flink zijn! De dingen die ik leerde in de klas oefende ik op die manier in. Het voor de klas willen staan zat altijd al in mij en ik zie enorm graag kinderen! Zelf had ik het geluk om drie kinderen te krijgen en door een nieuwe relatie kreeg ik er nog drie kinderen bij. We vormen een groot gezin en hebben al zes kleinkinderen in de leeftijd van een paar maanden tot vijf jaar.”

Loopbaan

Greet volgde haar opleiding in Heverlee en startte haar loopbaan in de school op De Watermolen in Heule. “Daarna had ik enkele interims in de Broederschool. Van daar ging ik over naar de meisjesschool in de Koffiestraat en daar ben ik dan gebleven. Ik heb lange tijd het eerste leerjaar gegeven, een hele ommekeer want ik kwam van het zesde. Ik wou dan plots een verandering in mijn leven en na enkele jaren in andere klassen waagde ik de sprong naar het vijfde leerjaar, wat me enorm beviel. Ik heb mogen in de voetsporen lopen van juf Liliane, van wie ik enorm veel geleerd heb. Ik ben haar heel dankbaar! Met de herstructurering ben ik samen met het vijfde leerjaar overgekomen naar de Schoolstraat. Na het pensioen van juf Liliane werkte ik met meester David, juf Celine en dan met juf Lore, de huidige directeur. Dat waren telkens parallelcollega’s, die hetzelfde jaar gaven in een andere klas. Toen Lore directeur werd kreeg ik een deuk: aan een blik hadden we al genoeg, we voelden elkaar perfect aan. Ik was mijn tandem kwijt. Ik heb haar wel gestimuleerd hoor en ik kijk naar haar op.” Lore reageert hierop dat Greet ook wel een collega is die je iedereen toewenst.

Greet is heel tevreden dat ze altijd voor haar klasje stond en nooit naar de zorg overgegaan is of een andere taak op zich genomen heeft. “Ik heb mijn werk altijd graag gedaan, maar was wel gekend als een strenge juf.”

Ze maakte heel wat veranderingen mee, maar Greet had de wil om het te kunnen, zoals de overschakeling naar het digibord.

“De herstructurering in 2012 was wel een hele navelstreng die we moesten lossen, ons nestje was kapot en we moesten collega’s achterlaten – en ik ook de school waar ik zelf school gelopen had – maar de groeifase en de samenhorigheid is er snel geweest en we vonden hier snel ook een thuis.

Toekomst

Omdat Greet wist dat haar pensioen naderde, wogen bepaalde veranderingen door. “Ik luisterde wel naar de voordrachten over de nieuwe leerplannen en werkmethodes, maar aangezien ik ze niet meer zou moeten toepassen ging het niet zo diep meer bij mij.”

Greet denkt dat haar tijd meer en meer naar de kleinkinderen zal gaan en ze zal padellen in Izegem. “Fietsen en wandelen zijn van mijn man en ik onze grootste ambities voor ons pensioen, maar mijn man moet nog 2 jaar werken. Ik sluit dus niet uit dat ik – mochten er noden zijn – nog wat voor de klas zal staan. Ik zal zelfs blij zijn dat te mogen doen.”

“Ik kijk dus heel erg uit naar meer tijd met mijn kleinkinderen, maar ik heb beloofd aan Lore dat ik graag inspring mocht ze me nodig hebben!”