De Hoeve Vandewalle in de Boomgaardstraat in Kuurne wordt dit weekend het decor van een groepstentoonstelling van Buren bij Kunstenaars. “We exposeren er met 10 kunstenaars uit Kuurne of met een band met Kuurne”, luidt het. Op zaterdag 14 en zondag 15 oktober kan je gratis binnen om hun werken te bewonderen in de Hoeve Vandewalle, dit telkens van 10 tot 18 uur.
“We vroegen rond wie er in Kuurne allemaal deelneemt met Buren bij Kunstenaars”, aldus Caroline Hochepied die het initiatief nam. “We deden vroeger allemaal apart mee, maar de drempel om in een huis binnen te gaan is soms groter. Soms denken de mensen dat ze dan moéten kopen, wat natuurlijk niet het geval is. Door samen onze werken te tonen kunnen we ook een mooie verscheidenheid bieden.”
De burgemeester opent op zaterdag 14 oktober de tentoonstelling.
Mia Deprez
“Ik stond in het bijzonder onderwijs en had een uitlaatklep nodig om alles te kanaliseren. Via mijn handen kon ik uitdrukking geven aan mijn emoties en tot rust komen. Zo ben ik in 1991 beginnen boetseren in de academie van Harelbeke.”
Toen Mia met pensioen was leerde ze drie jaar potten draaien bij Syntra in Brugge. “Ik was verrast hoe moeilijk dat was! Het is een ambacht, terwijl boetseren meer iets creatiefs is.”
Nu doet Mia een mengeling van boetseren en potten draaien. “Ik ga ook nog naar het Vrijetijdsatelier in Zwevegem.”
Mia (66) woont in Stasegem. Zij komt eigenlijk een beetje ‘thuis’ in de Hoeve Vandewalle. “Mijn peter Henri Vandewalle werd nog geboren op de hoeve”, hij was één van de twee oudste zonen van de familie Vandewalle, en is hier uitgetrouwd, vertelt Mia. “Er bleven ook vier zonen jong.” Mia’s moeder was de dochter van Henri. De Hoeve Vandewalle is dus het ouderlijk boerhof van mijn grootvader. Ik herinner mij dat we elke zondag kwamen en dat we er moesten stil zitten op de bank. De gemeente Kuurne heeft dat dan onteigend en ik ben er nooit meer teruggekomen. Voor mij is het dus wel speciaal om hier tentoon te stellen. Ik nodigde alvast mijn neven en nichten uit om te komen kijken en nog eens op ‘peters hof’ te komen.”
Monique Vandekerckhove
Monique schildert met olieverf en is altijd héél fijn bezig. Ze observeert veel voor ze aan een werk begint. Ze schildert al van toen ze 12 jaar was. “Ik maak nog altijd nieuwe werken, maar niet meer zoveel als vroeger. Toen was ik er alle dagen mee bezig. Met corona lag ik een beetje stil maar nu ben ik weer echt bezig. Ik maakte ook nieuw werk voor een tentoonstelling met de Sint-Lucasgilde in de gotische zaal van het stadhuis in Kortrijk.” Monique maakt nog een vier à vijf werken per jaar. “Ik werk heel gedetailleerd en er is enorm veel werk aan als je iets moois wil maken.”
Voor de tentoonstelling in het Begijnhof in Kortrijk – ook met de Sint-Lucasgilde – zal Monique moderne werken maken. “Ik toon ook een bloemstuk en een bebloemd landschap.”
Monique, die al verschillende prijzen haalde met haar werken, stelt gewoonlijk tentoon in haar galerij in het centrum van Kuurne en is tevreden eens te kunnen uitwijken samen met andere kunstenaars. “Het is fantastisch om ook eens andere mensen te leren kennen.”
Veronique Claerbout
Veronique (58) woont net als Monique in Kuurne. Ze boetseert. “Ik bouw beeldjes met de hand op met meestal bruine maar ook met witte klei. Meestal worden mijn werken niet geglazuurd, maar ik begin daar wel wat mee te experimenteren. De ventjes die ik maak zijn er meestal met een hoek af”, lacht ze. Veronique maakt ook droogbloemvaasjes.
Veronique is nu 15 jaar bezig. “Na lang twijfelen heb ik me ingeschreven in het Vrij Atelier voor creatieve expressie op de zolder van de Centrumschool in Kuurne, waar ik 1 keer per week naar toe ga. Het was na het overlijden van een familielid dat ik tot het besef kwam dat ik niet moest wachten maar de kans moest nemen.”
Het is nog maar de tweede keer dat Veronique deelneemt aan Buren bij Kunstenaars. “De eerste keer kreeg ik veel erkenning. Ik wilde veel nieuw materiaal daarna en ben ook thuis aan de keukentafel beginnen werken.”
Koen Tousseyn en Grietje Leyn
Koen (51) woont in Lendelede. “Mijn vriendin Grietje (47) is van Kuurne.
Koen tekende al van kinds af beroemdheden na. “Dat ging vrij goed en ik dacht dat schilderen dan ook wel moest lukken.” Een jaar of 15 geleden begon hij te schilderen in de plaats. Koen volgde academie in Izegem. Hij schildert abstract en ook figuratief met acrylverf. “Dat gaat rapper, bij mij moet het vooruit gaan.”
Koen – die op de psychiatrie in het AZ Groeninge werkt – schilderde eens een reeks over de psychiatrie. Hij schilderde ook al met patiënten. “Tijdens de coronaperiode wisselden we kunstwerken uit met het Dr Guislain museum in Gent.”
Ter gelegenheid van de Open Geest-dagen van vorig weekend, maakte Koen nog eens een tekening aan de hand van een gedicht van patiënten. Dat werd op een oude deur gemaakt.
Grietje maakt beelden, vooral van dieren. Ze is een echte dierenliefhebber en heeft thuis ook dieren.
Ze is nog maar een viertal jaar bezig met haar beelden. “Het kwam door een beeld dat ze graag zag”, vertelt Koen. “Ze wou het graag kopen maar het was te duur. Ze dacht dat ze het zelf ook wel zou kunnen.” Koen is er alvast van overtuigd dat Grietje, die in het dagelijks leven wiskundige vakken geeft in het Guldensporencollege campus Kaai – er echt talent voor heeft.
“Haar beelden zijn in klei, en meestal beschildert ze die ook.” Ook Koen heeft al beelden van Grietje beschilderd. “We vullen elkaar perfect aan.”
Wim Debonne
Wim (70) woont in Kortrijk. Hij is een medeleerling van Caroline Hochepied in de kunstacademie van Harelbeke. Hij is beeldhouwer maar werkt ook met klei, brons, hout, steen… Pas zeven jaar geleden begon Wim academie te volgen. “Eens je je opleiding krijgt, ontwikkel je je, vroeger deed ik maar wat.”
“De laatste evolutie is brons in combinatie met hout. Dat zijn twee compleet verschillende soorten warmte die bij elkaar passen.”
Wim maakt verhalen in drie dimensies. “Altijd vertaal ik mijn denkbeelden in een beeldhouwwerk. Er zit altijd een verhaal van onrust en beslommeringen achter wat ik maak.”
Wim legt het uit naar aanleiding van één van zijn werken met als titel ‘l’ignorance’. Het werk stelt een mens voor die zelfmoord zal plegen. Hij staat nog net op het stoeltje vooraleer hij zich verhangt. Er staat onderaan het werk een hond te plassen tegen die stoel. “Die hond weet niet wat er zich daarboven zal afspelen. Ik zou die hond willen zijn die van niets weet.”
Wim noemt zichzelf een would-be artiest. “Naast het artistieke is ook het artisanale belangrijk. Er moet ook vakmanschap in je kunst zitten.”
Wim is ook graag bezig met hout snijden. “Ik doe dat al van sinds ik jong was, en nu ik met pensioen ben kan ik me daar nog in uiten. Wim werkte vroeger als ingenieur.”
Lien Van den Broeck
Lien (35) woont in Kuurne en maakt abstracte schilderkunst. Ze begon pas in 2019. “Corona bracht me er toe om te kijken hoever het creatieve in mij me bracht. Ik wist voordien zelfs niet dat ik dat in mij had. Het abstracte gebeurde gevoelsmatig. Ik merkte dat ik er mijn emoties in kwijt kon.”
Vroeger was Lien altijd maar bezig. “Ik heb een zoontje van 11 jaar, heb stabiliteit, ging werken als commercieel verantwoordelijke, kwam thuis en zorgde voor mijn zoon en deed het huishouden. Ik had nooit out of the box gedacht. Ik ben begonnen met schilderen in mijn garage. Alles hing vol spetters door gewoon te proberen. Ik was elk weekend bezig. Ik schilder met de muziek superhard. Mijn zoon begint dan te dansen en ik doe wat in mij opkomt en kies op dat moment met welke kleuren ik zal werken. Wat iemand maakt, is een kunstwerk op zich. Je hoeft geen verleden te hebben als ambachtsman/-vrouw. Ik vind het belangrijk dat je het doet uit je hart, en niet omdat het moet. En soms moet je eens je grenzen verleggen…”
Lien maakte nog werken op aanvraag, maar wou dit niet meer. “Toen mijn mama vorig jaar plots overleed, zat ik in een dipje. Ik ben naar Ijsland getrokken en Ijsland zien heeft mijn ogen opengetrokken. Het is zot wat dat deed als inspiratiebron! Daarna begon ik in plaats van enkel met acrylverf, ook met gips te werken. Het zijn magnifieke werken geworden!”
Ondertussen werkt Lien ook nog met epoxy. Ze heeft nog exposities en gaat volgend jaar zelfs internationaal, naar Milaan en Monaco. “De mensen beginnen meer en meer mijn werk te herkennen en ik voel er veel voldoening door.”
Caroline Hochepied
Caroline (59) woont nu drie jaar in Kuurne. Ze kwam van Kortrijk en woonde voordien ook nog in Deinze en Ingelmunster.
Ze maakt beelden in keramiek.
“Tien jaar geleden begon ik met schilderkunst. Ik heb twee jaar schilderkunst gevolgd aan de Academie van Kortrijk. Dan ben ik twee jaar gestopt. Aangezien ik op mijn 50ste gestopt was met werken in de boekhouding, raadde mijn man me aan om toch weer iets te doen. Ik wou beeldhouwen. Ik maakte na een tijdje een beeldje met een schilderijtje op. Nu ben ik daarmee gestopt en maak ik volledig beelden, die ik soms beschilder met acrylverf. Olieverfschilderijen maak ik niet meer.”
“Ik begin met een pak klei, maar weet nog niet wat het resultaat zal zijn als ik begin.”
Sedert vorig jaar zit Caroline samen met Wim Debonne in de beeldhouwklas in de academie in Harelbeke. “Ik ben gebeten door klei. Alles wat ik maakte kwam er zomaar, zonder opleiding.”
Caroline is eigenlijk altijd al geïnteresseerd geweest in kunst. “Het sprak me altijd wel aan maar ik had er nooit iets mee gedaan. Nochtans… toen ik op de leeftijd van 6 jaar eens deelnam aan een tekenwedstrijd, eindigde ik als eerste. Ze zeiden tegen mijn ouders dat ze me moesten laten verder doen, er zat iets in… maar ik ben toen nooit naar de academie geweest.”
Ria Delaere
Ria die in Ingelmunster woont is al 30 jaar miniaturist. Ze maakt miniatuur kijkhuisjes en die zijn soms heel gedetailleerd. Ze gebruikt papier, karton, hout, klei en verf. Haar kijkkasten op schaal 1/12 geven een inkijk op het gewone leven. “De bezoeker wordt uitgenodigd om zelf inte vullen wat er al dan niet in de kijkbox is gebeurd.”
Jan Dewilde
Jan, die afkomstig is uit Bissegem en in Kuurne woont, werkt onder de naam ‘Jantje Dewilde-Dewaele’. Dewaele is de familienaam van zijn moeder. “Ik gebruik die naam als eerbetoon aan haar.”
Jan werkt graag met recyclagemateriaal en vindt zijn inspiratie soms gewoon op rommelmarkten. Dan ziet hij bij bepaalde voorwerpen al wat hij er mee kan doen. Hij gaf nog plastische opvoeding in het buitengewoon onderwijs.
