Kris Quartier die op nieuwjaar 69 wordt maakte onlangs zijn laatste bloemstuk voor de Sint-Michielskerk. Hij stopt samen met zijn vrouw Hilde Deconinck (66) die de boekhouding van de Parochiale Eenheid in Kuurne voor haar rekening nam.
Kris en Hilde werden begin 2019 nog gehuldigd met de Helpende Hand door de Orde van de Ezel voor hun vrijwillige inzet in verschillende verenigingen.
Met het jaareinde stoppen ze met hun vrijwilligerswerk in de parochie/pastorale eenheid.
Bloemstukjes
“Piet De Zegher was nog pastoor in Kuurne en zocht iemand om de bloemen in de Sint-Michielskerk te doen”, begint Kris. “Hilde was toen al betrokken bij de acolieten van de Sint-Michielsparochie. Ikzelf ben graag creatief bezig en zag het wel zitten om bloemstukken te maken.” Kris heeft het creatieve van zijn moeder, die dat ook graag deed.
Zo begon Kris in 1996 met het verzorgen van de bloemstukken in de kerk. Kris – die ondertussen met pensioen is – werkte toen nog als drukker in Heule.
Bloemstukken maken vond Kris niet moeilijk. “Ik maakte er wel graag iets meer van. Zo wou ik met de kermis dat het er feestelijk uitzag. Ik zocht pluimen langs de graskant, verzamelde takken uit de tuin en had soms meer werk met het zoeken naar materialen dan met het maken van de bloemstukken zelf. Maar het groeide en met de jaren kreeg ik een budget om materialen te kopen.” Kris volgde ook een cursus liturgisch bloemschikken. “Daar leerde ik welke kleuren er in bepaalde liturgische periodes kunnen gebruikt worden, wanneer er vooral met zand gewerkt wordt, en nog veel meer.”
Niet enkel in de kerk was/is Kris bezig met bloemstukken. “Ik was bestuurslid van De Volkstuin afdeling Carpe Diem in Kuurne en begon daar ook lessen bloemschikken te geven. Samen met verschillende vrijwilligers die er lid waren organiseerden we een aantal tentoonstellingen. Ook de Sint-Michielskerk gebruikten we nog als tentoonstellingsruimte.”
Kris was ook een aantal jaren voorzitter van Tuinhier afdeling Carpe Diem. “Ik stopte er als voorzitter en bestuurslid na onze laatste tentoonstelling in de kerk.”
Kris bleef lessen bloemschikken geven voor Carpe Diem. “Samen met iemand anders deed ik dat vier keer per jaar”, vertelt hij. “Het waren altijd basistechnieken en we werkten met materialen die je kon hergebruiken.”
Deze maand gaf Kris ook hier zijn laatste les.
Het Ventiel
Kris is ook actief bij Het Ventiel, de vereniging voor mensen met jongdementie. Kris en Hilde waren al enkele keren nauw betrokken bij deze aandoening. “12 jaar geleden is mijn schoonzus overleden aan de gevolgen van jongdementie. Toen werd dat nog niet zo benoemd. Ze stierf op jonge leeftijd aan Alzheimer. Ook in onze buurt kregen we te maken met mensen met jongdementie. Dan wisten we wel al wat dit was. Ik had ook al van Het Ventiel gehoord. Toen ik op een kerstmarkt mensen van het Ventiel tegenkwam, vroeg ik aan welke voorwaarden je moest voldoen om buddy te kunnen zijn. Je moest eigenlijk gewoon graag mensen zien. Na een babbel met bezielster Gudrun Callewaert was ik direct verkocht,” stelt Kris.
Kris begon als buddy bij Het Ventiel toen hij gestopt was als voorzitter van Carpe Diem.
Bij Het Ventiel is hij verantwoordelijke voor het kunstatelier waar er bijvoorbeeld geschilderd wordt. Hij voorziet dan de materialen en begeleidt de mensen.
Hij gaat ook mee sporten en als de mensen van Het Ventiel gaan paardrijden begeleidt hij ook. “De mensen genieten er van een babbel en er is altijd ambiance.”
Kris werkt bij Het Ventiel ook mee aan andere extra activiteiten. Zo werkte hij ook mee aan de theatervoorstelling ‘De Loteling’. Met het creatieve dat hij in zich heeft, maakte Kris na de voorstellingen een kunstwerk met een symboliek rond (jong)dementie met de pingpongballetjes die gebruikt werden op scène.
Samen afscheid nemen
“‘Tante Masseur’ – zuster Rosa die nu 102 jaar is – deed tot in 2002 het secretariaat van Sint-Michiel.” Met de komst van de euro nam Hilde dit over. Dat werd met de pastorale eenheid het secretariaat en de boekhouding van de volledige eenheid. Ze was tot nu toe 10 uur per week bezig op het parochiaal secretariaat, ze was lector en verantwoordelijk voor de acolieten. Dat stopt ze nu ook op 1 januari.
Kris was toch van plan met de bebloeming van de Sint-Michielskerk te stoppen als hij 70 zou zijn. “Aangezien Hilde nu stopt, besloten we om samen afscheid te nemen. We zitten er al zo lang in, en het is niet nodig om er een vaste waarde te blijven. Nieuw bloed kan goed doen en we maken plaats voor anderen”, zegt Kris, die ook vier jaar zorgde dat de kerk altijd klaarstond en er het onthaal deed. “We hebben dit werk altijd graag gedaan maar het is mooi geweest. We zoeken eens andere horizonten op.”
Kris blijft minstens 2 halve dagen per week in Het Ventiel meedraaien, maar vaak komen er nog dingen bij. Hij zet zich ook nog een beetje in voor Carpe Diem en doet als vrijwilliger nog wat drukwerk en afficheontwerp. “Ik blijf me ook inzetten voor het kerstconcert samen met het Davidsfonds. Dat is zo mooi en het is uiteindelijk maar één keer per jaar.” Hilde kijkt misschien nog naar iets nieuws uit. “Er komt ook wat meer tijd vrij voor onze drie kinderen en vijf kleinkinderen”, zegt ze. “Als ze komen wordt er ook vaak geknutseld. Het wordt een beetje een ander leven, maar we blikken op een hele mooie periode terug!”
