“’t zijn altijd de besten die eerst gaan”, dat hoorden we een paar keer bij de herdenking die de August Vermeylenkring organiseerde voor medewerker Donald Buyze uit Kruiseke die vorig jaar plots overleed.
“Plots was hij er niet meer, en nochtans was hij er altijd”, begint Armand Sermon van de August Vermeylenkring in Kortrijk. Hij heeft het over Donald Buyze, bestuurslid en steunpilaar van vele acties en verenigingen, waaronder ook de August Vermeylenkring. “Nadat hij vorig jaar op 9 juni verongelukte, besloten wij onze eerste fysieke activiteit aan Donald op te dragen,” stelt Marie-Jeanne Kerckhove van de August Vermeylenkring.
“Hij besmette de vereniging met een raar virus: de vriendschap”
Verschillende getuigenissen volgden elkaar zaterdag op. Eerst bracht Armand Sermon van de August Vermeylenkring Kortrijk een herinnering aan Donald, een vriend en medewerker. “Als eerste stapte hij in ons project om de Kortrijkse Vermeylenkring nieuw leven in te blazen. Hij besmette de vereniging met een raar virus: de vriendschap!”
“Donald was het sociale zelf! Wanneer er iets te organiseren viel was hij van de partij, niet om vooraan op het podium te staan, maar hij was te vinden achter de knoppen van de geluidsinstallatie of boven de potten in de keuken of hij snorde met zijn jeep rond op zoek naar materiaal voor een activiteit van één van de verenigingen waar hij lid van was. Hij deed veel met het oog op het bijeenscharrelen van geld voor een humanitair doel.
Stuurman
Na de herinneringen van Armand Sermon volgde Ann De Deken, voorzitter van het Humanistisch Verbond Ouders Kortrijk, de vroegere Oudervereniging voor de Moraal en lid van het Organisatiecomité over wat Donald betekende voor het Lentefeest en het Feest van de Vrijzinnige Jeugd. “Donald was er coördinator, schakel tussen leerkrachten, leerlingen en technici. Hij hield er ook de archieven heel secuur bij. Tijdens zijn periode als leerkracht was hij de trekker en de bezieler van de werkgroep en hij was de persoon die elk jaar de nodige impulsen gaf om het feest steeds naar een hoger niveau te tillen.
Collega Marianne Verhaeghe uit het Gemeenschapsonderwijs in Menen droeg een gedicht voor met als titel ‘We missen je allemaal’. Vzw Polyfinario waar Donald ook deel van uitmaakte bracht een diareeks ‘Op reis met Donald’, want Donald was letterlijk en figuurlijk de stuurman. Donald zette ook zijn schouders onder het project ‘Brothers-In-Arms Memorial in Zonnebeke.
Donalds unieke bijdrage tot de geschiedenis van WOI
Tenslotte vertelde Dominiek Dendooven van In Flanders Fields Museum Ieper over Donalds unieke bijdrage tot de geschiedenis van WOI.
Donald was de kleinzoon van Victor Perneel, een ‘Zivilarbeiter’ die door de Duitsers verplicht tewerkgesteld werd. Als jonge intellectueel vond Donald het vreemd dat hij in de geschiedenislessen, maar ook aan de univeriteit nooit iets over dat onderwerp vernam. Als sociaal democraat ging hij op zoek naar het lijden van de gewone mens en begon hij zijn eigen jarenlange onderzoek over dit onderwerp. “Hij was zo gedreven dat hij zijn werk niet kon stoppen”, vertelde Dominiek. “Er zal nog een boek komen over dit levenswerk van Donald.”
“Waar er op lijsten over dwangarbeiders tijdens WOI aanvankelijk 2.600 mensen genoemd werden zorgde Donald ervoor dat heel veel mensen uit de vergetelheid gekomen zijn, want Donald vond 8.000 namen van dwangarbeiders. Hij zorgde dat die ‘Zivilarbeiter’ op de agenda kwamen en opgenomen werden in de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog.”
Bloemen
Marleen Lapere, de weduwe van Donald Buyze kreeg tenslotte nog bloemen als dank voor Donalds grote inzet uit handen van Willem Debeuckelaere, nationaal voorzitter van het August Vermeylenfonds die het jammer vond na alles over Donald te horen, dat hij hem nooit echt gekend heeft.
copyright foto Els Deleu
