Rita maakt bronzen beelden

Rita Craeynest is één van de kunstenaars die haar werken tentoonstelt in de Sint-Laurentiuskerk in Kooigem tijdens het weekend van Buren voor Kunstenaars van zaterdag 23 en zondag 24 oktober. Twee van haar werken springen meteen in ’t oog voor de ingang van de tentoonstelling.

Samen met Rita zijn er nog 14 andere kunstenaars die er pronken met hun stuk voor stuk unieke werken.

Marke

Rita Craeynest is geen onbekende in de streek. Ze woont al 43 jaar met haar man in Sint-Denijs, maar ze is geboren en getogen in Marke als jongste in een bakkersgezin van acht kinderen. Heel haar carrière was ze kleuterleidster in de Centrumschool in Marke. Ze gaf er een jaar het tweede kleuter en dan stond ze altijd voor de derde kleuterklas.

“Als kind heb ik altijd veel getekend. Toen men mij vroeg wat ik later zou doen zei ik ‘tekenen en zingen’, dus leek de opleiding tot kleuterleidster ideaal. Zelf zou ik dat niet gekozen hebben, want ik wou eigenlijk echt zingen en tekenen, maar ik was wel altijd al geboeid door kinderen. Thuis waren geen kleine kinderen meer aangezien ik de jongste was in het gezin. Ik heb wel mijn werk altijd graag en met hart en ziel en veel liefde gedaan hoor!”

Hobby

Rita is in haar vrije tijd altijd al met kunst bezig geweest. Toen ze kind was mocht ze niet naar de academie of naar de muziekles. “Ik denk dat mijn ouders bang waren dat ik daar mijn beroep zou van maken en er mijn brood niet mee zou kunnen verdienen. Ik vind het niet erg dat het niet mijn beroep was. “Ik ben altijd met kunst bezig geweest als hobby en vind het fijn dat gevoel te kunnen blijven houden. Het is fijner dan dat je werken maakt ‘van moeten’. Ik heb dus de vrijheid. Velen vroegen me nochtans waarom ik niet stopte met lesgeven hoor!”

Grootste onderscheiding

Rita boetseerde veel toen ze nog bij haar ouders woonde. “Ik maakte figuren en beelden in terra cotta en in gips. Dat was met vallen en opstaan. Ik begon met een kopje en maakte dan de rest van de figuur. Het sprong soms aan alle kanten. Ik vroeg dan eens aan iemand die in de pannenfabriek werkte hoe dat kwam. Toen bleek dat ik holle in plaats van volle figuren moest maken. Dan sneed ik mijn werken open, het was een heel gedoe maar uiteindelijk vond ik zelf een systeem om de beelden hol op te bouwen in brokjes aan elkaar. Ik werkte echt autodidactisch. Ik wou echter beelden maken die buiten konden staan, maar er werd me gezegd dat ik daarvoor naar de academie moest. Vier jaar voor ze trouwde stapte Rita uiteindelijk halverwege het schooljaar naar de academie. “Ik ben soms wat impulsief”, geeft ze toe. “Ik vroeg of ik nog kon inschrijven, dat kon maar ik moest wel betalen voor een heel jaar. Dat was toen 50 frank.”

Rita trok toen elke avond tijdens weekdagen naar de beeldhouwklas in de academie. “Ik mocht enkel met materiaal werken om af te werken, en deed het meeste met de handen. Ik heb afgezien, maar wel veel bijgeleerd qua technieken. Mijn stijl had ik al.” Rita slaagde na dat half jaar met grootste onderscheiding, maar ze kon het niet geloven. “Ik dacht dat mijn werken niet goed genoeg waren omdat ik niet met abstracte kunst bezig was.” Tot ze trouwde ging Rita dan nog enkele jaren naar de academie.

Levensgroot

Later boetseerde Rita haar kinderen en nog later ook haar kleinkinderen. “Ik maak graag kinderen en werk het liefst levensgroot”, zegt ze. Omstreeks 1995 maakte Rita haar beelden in polyester en nu werkt ze eigenlijk enkel nog met brons. Na het modelleren in klei volgt via de verloren-was-methode de hergeboorte van haar beelden in brons. “Ik vind brons heel mooi materiaal en hou ook van de natuurlijke oxydatie. Ik zet er onmiddellijk een patine op. Het is een complex proces om tot een bronzen beeld te komen. Je mag rekenen op een half jaar werk voor een beeld.”

Rita maakte al portretten, maar doet dit nu niet meer. De meeste beelden zijn nu gefantaseerde. Rita is vrijwel elke dag bezig met haar beelden.

Muziek

In 2000 ging Rita met pensioen. “Dan was ik ook vooral met muziek bezig, want zingen heb ik ook altijd graag gedaan.” Die liefde voor muziek moet ergens in de genen zitten, want twee van Rita’s drie dochters zijn beroepsmuzikant.

“Op school had ik een kinderkoor en ik dirigeerde ook nog drie koren. Het Sint-Dionysiuskoor in Sint-Denijs heb ik langst gedaan. Daar was ik zeker 25 jaar dirigent en ik zong er al voordien.” Rita volgde nog zangles. Ze heeft een diploma van solozang en ensemble. Ze zong ook nog in Collegium Cantoru, een kamerkoor in Kortrijk en zong ook een aantal jaren in het Kortrijks Vocaal Ensemble. Toen Rita nog op de normaalschool in Tielt zat, was ze nog in een koor in Antwerpen.

Rita heeft de koren altijd met veel liefde gedaan, maar ze maakte ook altijd beelden. “Er bleef uiteindelijk te weinig tijd over om aan mijn beelden te werken, waardoor ik die koren moest stopzetten.”

Ateljeetje aan ‘t Zeetje

Momenteel staan de laatste werken die Rita maakte nog tot 7 november op de Zeedijk in Wenduine in het kader van ‘Sculpures@sea’. In Wenduine heeft Rita ook al zeven jaar haar Ateljeetje aan ’t Zeetje op de Zeedijk, waar ze ook soms werkt. “Ik ben daar vaak in het weekend.” Tijdens het zomerseizoen is het open van 11 tot 13 uur en van 18 tot 21 uur. “De zondag is het er soms wel wat vroeger afgelopen. Ik kan het ook openen op afspraak.”

Dit weekend kan je werken van haar bewonderen in en buiten de kerk van Kooigem, op zaterdag 23 en zondag 24 oktober, telkens van 10 tot 12 uur en van 14 tot 18 uur. De toegang is gratis.