“Mijn twee beroepen hebben elkaar perfect aangevuld!”

Het begin van de herfstvakantie betekende voor Viviane Dereuck (65) uit Heule ook het begin van haar pensioen. Ze was 20 jaar werkzaam als kinderverzorgster in vbs De Watermolen in Heule en in Spes Nostra Heule.

Viviane Dereuck werd op 22 oktober 65 jaar en ging bij het begin van de herfstvakantie dus met pensioen. Bij vbs De Watermolen werd ze vorige woensdag met een oldtimerbestelwagen opgehaald door de jongste peuters van de school.

Viviane woont in Heule. Ze is getrouwd met Luk Neirynck. Het koppel heeft drie kinderen. Dochter Griet is onderwijzeres, zoon Bram is timmerman en zoon Bas is osteopaat.

Viviane is afkomstig uit Wervik. Ze ging kinderverzorging studeren en deed daarna verder voor verpleegster A2. “Daarna volgde ik nog mijn D-cursus.” Viviane was 23 jaar verpleegster in de Sint-Niklaaskliniek op de Houtmarkt, waarvan 10 jaar voltijds. “Ik stond er op orthopedie en op gynaecologie.”

Na een operatie werd Viviane aangeraden om niet meer veel te heffen. Ik moest lichter werk zoeken. Het was toen het jaar 2000 en dat was het moment van de fusies van de ziekenhuizen in Kortrijk. De lichtere jobs waren allemaal al ingenomen. Op dat moment werden kinderverzorgsters aangeworven in de scholen. Dat zou het ook makkelijker maken als we opvang nodig hadden, want mijn man is muzikant en geeft muziekles. De uren van een muzikant en een verpleegster maken het dus soms moeilijk.

Ik kon starten in vbs De Watermolen maar had in het begin nog niet veel uren. Ik had drie studenten en was blij dat er ook in de loop der jaren nog uren in de scholen van Spes Nostra bij kwamen. Ik kon ook een paar jaar een vervanging doen in Sente. Ik werkte nu nog 20 uur enkel bij de peuters in verschillende Heulse scholen. De jaren ervoor was het bij de peuters en het eerste kleuter.”

Perfecte aanvulling

Op de vraag welk werk Viviane het liefst gedaan heeft kan ze moeilijk antwoorden. “In het ziekenhuis was er veel manueel werk. Daar had ik ook  nauw contact met mensen die ziek waren en soms ook met mensen die stervende waren, want een palliatieve bestond er in het begin nog niet. Ik liet de patiënten vooral veel vertellen wat hen deugd deed. Eens lachen en babbelen en een grapje ertussenin kan dikwijls meer doen dan een hele doos pillen.”

Ook met de kinderen op school klikte het goed. “Ik forceer hen niet. Ik dans en zing met hen, iets wat ik vroeger niet had gedaan. Ze deden me openbloeien! Ik zal hen echt missen!”

“Mijn beroepen hebben elkaar perfect aangevuld”, besluit Viviane. “Iedereen zou in zijn leven twee beroepen moeten kunnen uitoefenen!”

Niet vervelen

“Nu zal de vakantie blijven duren, maar ik zal me niet vervelen. Ik werk graag in de tuin, naai, brei en haak graag en zou eigenlijk ook nog willen leren potten draaien. Ik lees ook graag maar had daar tot nu toe te weinig tijd voor. Ik kan nu ook meer naar het woonzorgcentrum in Wervik waar mijn mama verblijft. Zij werd 92 jaar op 1 november, de dag dat ik officieel met pensioen ging. Ik zal ook eens mee kunnen om te begeleiden als ze met het woonzorgcentrum op uitstap gaan.” Viviane is ook lid van Femma op Heule Watermolen en samen met haar man is ze op de Watermolen lid van KWB.

Vivianes man moet nog werken tot het einde van volgend schooljaar. “Nu zullen we elkaar wel meer zien thuis, aangezien hij vooral ’s avonds, op woensdagnamiddag en de zaterdag les geeft. Als we samen met pensioen zijn, zullen we wel meer reizen denk ik. We reizen graag met de caravan in de zomer, en ook met de paasvakantie trekken we er gewoonlijk op uit.”