Vrijdag 31 maart was de laatste werkdag in de carrière van juf Caroline de Grave (60) van vbs Sint-Michiel en van de kleuterschool in de Boomgaardstraat in Kuurne. Ze viel op haar laatste werkdag van de ene verrassing in de andere.
Caroline de Grave woonde lang in Kuurne, waar ze ook opgroeide. “Nu wonen we in Harelbeke op de grens met Kuurne”, zegt Caroline. Haar man Geert Devolder die als technisch adviseur werkt in het Guldensporencollege campus Engineering werkt nog 1 schooljaar en gaat dan ook met pensioen. De kinderen zijn Tim (32) die in Sint-Denijs woont en Kirsten (27) die naar Ledeberg trok.
Carrière
Caroline studeerde in Kortrijk als kleuterleidster af in juni 1983. “Eerst werkte ik een paar maanden bij Electro Bailleul in de Kerkstraat in Kuurne. Dan kon ik een interim doen in het Spes Nostra in de Steenstraat in Heule. Vanaf dan was ik in het onderwijs gelanceerd. Daarna werkte ik een paar jaar in de kleuterschool in de Kortrijksestraat en vanaf 1990 ging ik aan de slag in de kleuterschool in de Hulstsestraat. Ik denk dat het tot 2009 is dat ik daar les gaf. Ik stond er in het derde kleuter en heb dat ook een jaar met turnen gecombineerd. Ik heb ook mijn beide kinderen in de klas gehad en vond dat heel fijn. Vooral aan het verteluurtje op maandagmorgen waar de kinderen mochten vertellen over hun weekend, heb ik leuke herinneringen.”
Toen directeur Claire in de Hulstsestraat met pensioen ging, werd Chantal, die zorgcoördinator was in de verschillende scholen de nieuwe directeur. “Ik heb dan haar plaats ingenomen en dat was een nieuwe uitdaging. Samen met Els Parmentier gaf ik zorg in de Hulstsestraat, Sint-Pieter, Sint-Michiel en in de Boomgaardstraat, tot we het opsplitsten en ik zorg gaf in de vestigingen in de Kortrijksestraat en in de Boomgaardstraat, en Els Sint-Pieter en de Hulstsestraat voor haar rekening nam.”

Ervaringen
“Ik heb allebei mijn jobs even graag gedaan”, aldus Caroline. “In het derde kleuter had ik een cocoongevoel met de kinderen en als zorgcoördinator stond ik meer overal en kon ik de kinderen die het nodig hadden helpen.
Impact
Caroline heeft nooit verwacht dat haar laatste werkdag zo’n impact zou hebben. “Plots begon twee weken geleden het besef te komen dat mijn loopbaan er bijna op zat. Ik heb heel mijn leven tussen de kinderen gestaan en nu zal dat plots gedaan zijn. Het zal onwennig voelen om mijn computer niet meer te openen en wat te werken voor school. Ik deed dat graag. Mijn man denkt zelfs dat ik niet zonder de school zal kunnen”, lacht Caroline.
“Ik zal de kindjes missen maar ook het team. Ik hoop dat ik mijn collega’s nog veel zal horen en zien.”
Caroline denkt dat het vooral op 1 september zal raar doen, als haar man weer naar school gaat na de grote vakantie.
Nu komt er voor Caroline meer tijd om te lezen. “Ik hoop ook om me te oefenen in het handwerken.” Ze wil ook veel wandelen en zal dat soms ook doen met Tims hond.
“Ik zal het me de eerste maanden op mij laten afkomen en dan zien of ik eventueel nog vrijwilligerswerk zou doen. Ik heb op school alvast laten weten dat ze me zeker mogen roepen voor begeleiding bij wandelingen en uitstappen of als het heel druk is.”
Evolutie
De grootste evolutie die Caroline meemaakte gedurende haar carrière is de manier van werken. “Nu wordt er gedifferencieerd gewerkt in groepjes, terwijl er vroeger meer klassikaal gewerkt werd. Daardoor is de indeling van de klasjes ook helemaal anders. Ook de computer die zijn intrede deed is een groot verschil. Ik denk dat ik 3 verschillende programma’s heb moeten aanleren, maar dat lukte.”
In de eerste plaats zal Caroline vooral de kinderen missen, maar ook het team. “Ik hoop hen nog veel te horen en te zien.”

Afscheidsfeestje
“Donderdagavond kreeg ik van de directeur een WhatsApp-bericht dat ik rond 8.40 uur zou afgehaald worden en vrijdagmorgen kreeg ik nog een bericht dat ik een valies moest bij hebben. Plots kwam er een mobilhome om me op te halen. Wij reizen immers zelf graag met een mobilhome. Het was een emotioneel moment dat de hele school me stond op te wachten, en de kleutertjes er elk met een bloem stonden. Er werd liedje gemaakt op de tonen van ‘Carolientje, Carolientje wil een man’.”
Dan volgde een brunch voor Caroline. “Elke juf had iets gebakken en alles was even verrassend.”
Tijdens ons gesprek op vrijdagvoormiddag in de basisschool Sint-Michiel, vertelde Caroline dat ze in de Boomgaardschool al 2 woensdagen in de watten werd gelegd met onder meer een wellness. “Ik moest ook een kleutertest op mijn maat invullen en de kinderen konden meevolgen op het scherm.”
Toen wist Caroline nog niet dat ze kort daarna zou meegesmokkeld worden naar de Boomgaardschool waar alle kleuters en collega’s haar verwelkomden in een erehaag.
