Na 16 jaar stapte Sabine Van Ooteghem (60) uit Kortrijk, die busbegeleidster was in MPI Pottelberg het afgelopen schooljaar voor de laatste keer af van de bus. “Elke dag was anders”, zegt ze. “Ik heb mijn werk heel graag gedaan!”

Sabine groeide op in Kortrijk. Samen met haar man Dirk Saelens woont ze er nog altijd. De kinderen zijn Pieter (met Katelijn), Isabel (met Niels) en Nicolas (met Latoya). De kleinkinderen zijn Elodie, de tweeling Victor en Manon, Esmée en Cyriel. Er is ook een sterrenkleinkindje.

Ondertussen kon Sabine al enkele maanden van het ‘thuis zijn’ proeven, en het bevalt haar. “Ik heb mijn werk nochtans altijd héél graag gedaan”, zegt ze. “Het was geen routinejob: elke dag was anders en boeiend! Zelfs de morgen, de namiddag en de avond waren anders. Onze kinderen in het buitengewoon onderwijs hebben elk hun zorgen en hun geluk en maken allemaal andere dingen mee. Ik wou hen altijd goed bijsturen en heb dat met plezier gedaan.”

Op 29 februari stapte Sabine voor de laatste keer van haar bus. Ze was sinds 12 februari 2008 busbegeleidster. “Ik weet nog dat ik die 12^de februari ’s morgens ging solliciteren – ik had gehoord dat er een vacature was – en ik mocht in de namiddag beginnen. Ik was toen eigenlijk bezig met een opleiding tot boekhoudster bij Syntra West, want ik was al zo lang weg van de arbeidsmarkt.”

Loopbaan

Sabine werkte van 1984 tot 1989 als atelierleidster bij Rolatex in Oudenaarde. Dan bleef ze tot in 2008 thuis om zelf voor haar kinderen te zorgen. In 2008 is ze als busbegeleidster gestart bij MPI Pottelberg.

“Ik heb 16 jaar dezelfde rit gehad, en kende gedurende mijn loopbaan vijf buschauffeurs. Het waren stuk voor stuk goede buschauffeurs. Dat waren de enige collega’s met wie ik veel contact had. Er was natuurlijk wel eens overleg met de collega’s uit het MPI, maar eens je op de bus zit zijn zij natuurlijk niet meer mee.”

Sabine moest elke morgen vroeg vertrekken. “Het eerste kindje wordt al om 7 uur opgehaald, en het laatste om 8.15 uur.” Sabine vertelt dat het werk ook niet was zoals in een klasje. “Je hebt kinderen van verschillende leeftijden mee, van 3 tot 18 jaar.”

Het laatste jaar was de eerste ophaling van Sabine in Sint-Denijs – het was vroeger ook nog Spiere en Dottenijs – en de laatste was in Aalbeke.

Op de parking van de Lange Munte komen de verschillende bussen met kinderen uit het buitengewoon onderwijs samen. Dan wordt er gewisseld volgens de school waar ze naar toe moeten. “Van op de parking vertrokken wij dan met de kinderen van MPI Pottelberg naar de school zelf.”  

Om 15.45 uur moest Sabine opnieuw aan het MPI Pottelberg zijn. “Dan kwamen we weer met de bus met de kinderen van MPI Pottelberg naar de parking, waar er weer gewisseld werd en waar de bussen volgens de bestemming vertrokken om 16.30 uur.”

Sabine voegt er nog aan toe dat het in de coronaperiode helemaal anders was. “Toen mochten de bussen niet gemengd worden met kinderen uit verschillende scholen. Dan was onze rit helemaal anders.”

Bij Sabines werk hoorde ook het bijhouden van de aanwezigheden van de vaste bus (van parking naar huis en omgekeerd) en van de wisselbus (van parking naar school en omgekeerd). Ze hield ook een draaiboek bij met wijzigingen. “Soms viel er eens iemand weg of kwam er een kindje bij. Dan moest er aangepast worden.”

Sabine hield ook een notaboekje bij waarin ze noteerde als er dingen gebeurd waren. “Ik deed vaak meldingen aan het onderwijspersoneel. Als er moeilijkheden geweest waren, was het belangrijk dat ook zij daarvan op de hoogte waren. Zo konden ze van uit de school mee ondersteunen.”

Pensioen

Nu Sabine met pensioen is, lijkt het alsof de weken altijd maar sneller gaan. “Na die eerste maanden is mijn leven opnieuw ingevuld”, zegt ze. “Ik kan nu bijspringen voor mijn kleinkinderen als dat nodig is. Vroeger kon dit niet.”

Sabine trekt ook graag eens naar de kust.

“We zouden ook wel eens padellen.”

Ze bestelt ook bloemschikboxen. “Via een filmpje op YouTube weet ik stap voor stap wat ik moet doen.”

Bij Damienne en Iris van ’t Clayne Verschil in Kortrijk gaat Sabine ook soms werken met papier maché of doet ze eens keramiek.

“Die creatieve zaken deed ik ook al toen ik nog werkte, maar nu zit er geen stress meer achter. Ik moet niet meer op tijd weg en ik moet ook niet meer vroeg opstaan. Hoewel het er wel nog altijd in zit hoor, ik ga nog altijd vroeg slapen.”

12 jaar geleden fietste Sabine van Saint-Pied-de-Port naar Compostela in 10 dagen. “Mijn man deed dit de week erop in 8 dagen. Ik zou dat traject ooit nog eens te voet willen doen!”

Sabine geniet nu op het gemak van alles. “Misschien haal ik zelfs ooit mijn koersfiets weer van stal.”