Op zaterdag 4 december kregen Johan Piepers (71) en Marie-Rose Braeckeveld (70) in hun huis in de Harelbeeksestraat in Kuurne het bezoek van burgemeester Francis Benoit en schepen Willem Vanwynsberghe voor hun gouden huwelijksjubileum. Het koppel trouwde op 15 december 1971.

Johan

Johan werd in Kuurne geboren als zesde in het gezin van zeven kinderen van Michelle Piepers (die geboren werd in café De Kroone) en Clautilde Callens. Hij groeide op met drie zussen en drie broers.

Johan liep school in de jongensschool die gevestigd was in de gebouwen waar JH Tap nu is. Hij ging  ook nog naar school in het politiebureau in de Gasthuisstraat. Na het zevende studiejaar trok Johan naar ‘de vakschool’ in Kortrijk. Zijn vader wou dat hij elektricien wordt maar Johan wou net als zijn vader timmerman worden. Hij vervolledigde dan ook deze opleiding in het VTI.

Marie-Rose

Marie-Rose werd in Kortrijk geboren als dochter van Roger Braeckeveld en Elisabeth Coeman. Ze groeide samen met twee oudere broers en drie jongere zussen op in de Leiestraat in Kuurne. Als oudste meisje moest ze veel werken in de menage. Ze ging graag naar school bij de zusters in de Kortrijksestraat, dat was van de maandag tot de zaterdagvoormiddag. Na het zesde leerjaar trok Marie-Rose naar de naaischool in de Gasthuisstraat.

Het huwelijk

Johan en Marie-Rose leerden elkaar kennen bij Van Wonterghem, waar ze een hele avond samen dansten. Er werd meteen afgesproken op Leiehoek Kermesse de week erop. Twee weken later werd Johan bij Marie-Rose thuis voorgesteld met Kuurne Kermis. Johan en Marie-Rose trouwden vier jaar later op 14 december 1971. Er was feest in Den Astrid met een menu voor de familie en een erewijn, taart en een dansavond voor het avondvolk.

Het koppel woonde onder meer in de Kouterstraat, waar ze onteigend werden. Waar hun huis stond is nu het speelpleintje gevestigd. In de periode dat ze in het café rechtover Nesten woonden speelden ze de eerste levende kerststal na.

Johan en Marie-Rose hebben met Anja, Steven en Stijn drie kinderen. Steven woont nu in Harelbeke maar Anja en Stijn bleven in Kuurne. Ayerton, Gianni, Arunyo, Sharka, Rien en Eva zijn de kleinkinderen.

Werk

Johan begon zijn carrière als timmerman bij Karel Desmedt in de Kortrijksestraat in Kuurne. Na vier maanden ging hij voor vier jaar bij Vandewiele in Sente werken. Na een passage bij Delmico waar hij tegels vernieuwde in toonzalen kwam hij als dakwerker terecht bij Vandenbroucke, waar hij 15 jaar bleef. Als timmerman deed hij vooral de houtstructuur van de daken, maar hij werkte samen met loodgieter Maurice en beiden leerden elkaar hun vak. Het waren twee handen op één buik en ze metsen ook samen. Door rugproblemen zat Johan echter drie jaar thuis. Daarna begon hij opnieuw te werken in de ochtendploeg bij fabriek Intertegel in Gullegem. ’s Namiddags nam Johan de huizen van zijn drie kinderen onder handen. In die periode zette Johan ook zijn eigen huis in de Harelbeeksestraat. Johan was een noeste werker die in 2008 met pensioen ging.

Op haar veertiende ging Marie-Rose werken in een spinnerij in de Albertstraat. Na twee jaar ging ze naar de Kortrijkse Katoenspinnerij waar ze vijf jaar bleef werken. Na korte tijd bij Prado in Kuurne trok Marie-Rose naar Barco in Kortrijk.

Toen Marie-Rose zwanger was van Stijn deed ze al thuiswerk voor Barco. Daarna runde ze vijf jaar het café recht over Nesten.

Tijdens het ziekteverlof van Johan ging Marie-Rose werken bij ‘de Lefeveres’ waar ze klankkasten maakte. Marie-Rose werkte tot haar 56^ste.  

Hobby’s

Johan speelde groskes bij Moed en Vlijt, maar dat was niet altijd goed voor zijn rug. Hij ging ook graag vissen op barbelen.

In café de Vlaschaard waren Johan en Marie-Rose fervente kaarters in de kaartersclub. Ze kroonden zich beiden eens tot clubkampioen maar waren allebei ook eens rode lantaarn. Het kaarten is nog steeds een echte traditie in de familie, ook met Kuurne Kermis.

Tijdens de vakanties genoot de familie in de caravan in Maboge.

Update

We vernamen ondertussen dat Johan drie dagen na het bezoek, op dinsdag 7 december overleden is. We bieden de familie onze oprechte deelneming aan.